Texel is een echt sneeuwklokjeseiland. In het vroege voorjaar kom je ze bijna overal op het eiland tegen, met name in De Dennen. Van de vele bloemen die op Texel bloeien, zijn sneeuwklokjes een geliefd teken van het einde van de winter en het begin van de lente. Deze witte bloemen brengen leven in de nog kale wintertuinen en natuurgebieden. Maar hoe zijn sneeuwklokjes eigenlijk op Texel terechtgekomen, en waar kunnen we ze vinden?
De oorsprong
De sneeuwklokjes die we vandaag de dag op Texel zien, zijn ooit door mensen geïntroduceerd. In de jaren ‘60 verdienden Texelaars een goede boterham met de handel in bollenteelt, waaronder sneeuwklokjes. Ze vertrokken met busjes naar Frankrijk, waar het bolgewas als onkruid werd beschouwd. Voornamelijk in bij Loire groeiden er veel. De Texelse familie Kikkert is daar als eerste op afgegaan. De Texelaars mochten de bolletjes kweken in het dennenbos en uitspitten uit bospercelen. Sneeuwklokjes gedijen namelijk het beste tussen de bomen. De commerciële teelt van sneeuwklokjes in De Dennen is nu al geruime tijd gestopt, omdat Staatsbosbeheer geen bospercelen meer verpacht. Maar nog steeds zijn er genoeg te vinden.
De betekenis
Sneeuwklokjes staan symbool voor hoop, een nieuw begin en het einde van de lange winterperiode. Daarnaast hebben sneeuwklokjes op Texel een ecologische functie. Omdat ze zo vroeg bloeien, bieden ze een eerste bron van nectar voor bijen en andere insecten die uit hun winterslaap ontwaken. Met de groeiende aandacht voor natuurbehoud en biodiversiteit is de kans groot dat ook in de toekomst nog veel sneeuwklokjes te zien zijn in tuinen en natuurgebieden. De bloembolletjes vermeerderen zich namelijk makkelijk en zijn niet veeleisend wat betreft verzorging, waardoor ze ook het wild goed kunnen gedijen.
Waar?
Sneeuwklokjes zijn te vinden bij de kruising van de Randweg met de Botgrasweg (bospad bij de BBQ plaats). Bij het Waalenburgerdijkje zijn doorgaans ook veel te zien, bij de kruising met het Oude Dijkje. In het Molenbos bij de Cocksdorp staan ook veel sneeuwklokjes. Ze geven de voorkeur aan licht beschaduwde plekken en vochtige, goed doorlatende grond.
