Geld is niet alles. Wenda Rodenburg (55) had er bakken vol van. Ze verruilde haar Gooische leventje voor eentje van eenvoud. Op Texel runt ze een grootschalige dierenopvang.
Wenda Rodenburg, spotte je haar tien jaar geleden dan had ze niet misstaan in de tv-serie Gooische Vrouwen. Groot huis aan De Vecht, een au pair voor de kids en zo´n zes keer per jaar op vakantie. Vrienden nam ze op haar kosten mee. “Ik hou ervan om te delen. Dat deed ik als kind al. Ik nam ook regelmatig jongeren of ontheemden in huis.” Wenda werkte er kneiterhard voor. Ze had een grote praktijk met tandartsen, mondhygiënisten, schoonheids-, botox- en fillerspecialisten. “Vooral mijn moeder stimuleerde me vroeger om groots te denken. Vrouwen moesten voor zichzelf kunnen zorgen. Mijn vader werkte als journalist voor actualiteitenprogramma's, maar zelf ambieerde ik zo'n carrière in de tv-wereld niet. Ik wilde tandarts worden en werd uitgeloot. Dus werd het mondhygiëniste. In mijn leven heb ik vooral kansen gepakt. Een gevolg was dat ik ruim bij kas zat, maar eigenlijk paste dit leven niet bij mij. Zodra ik een voet op Texel zette en met mijn poten in de klei stond, werd ik me dat nog eens extra bewust. Nu ik ieder dubbeltje moet omdraaien voor de ruim driehonderd dieren bij Stichting Woody's Veilige Haven Texel sta ik dichter bij mezelf dan ooit.”
Wake-up call
Na een tweede wake-up call, een ernstige burn-out, verkocht ze haar toko en pakte haar biezen naar Texel. “Al eerder werd ik wakker geschud. Op mijn 41e pompte mijn hart niet meer; acht minuten was ik dood. Ik heb zo'n geluk gehad dat een goede vriend direct 112 kon bellen. In het ziekenhuis werd ik wakker. Doordat mijn hersenen minutenlang geen zuurstof hebben gekregen, raakte ik mijn talenkennis en kortetermijngeheugen kwijt. Ik heb geleerd anders te denken. Al snel ging ik weer door. Van deze wake-up call leerde ik niks. Ik voelde me verantwoordelijk voor mijn bedrijf en personeel. De ommekeer kwam na die burn-out. Alsnog duurde de verkoop nog vier jaar.”
Vlucht
In 2021 belandde ze met man Michiel Kerkhof en een van haar kinderen, Femke, op Texel. Out of the blue kochten ze een verwaarloosde boerderij in het buitengebied met een grote lap grond erbij. “Ik had behoefte aan een no nonsense cultuur en geen idee dat we op het eiland een dierenopvang zouden beginnen. Texel was een vlucht. Ik verlangde naar een sober leven. Geld heb je nodig, maar maakt niet gelukkig.” De opvang, met honderden Texelse afgedankte, verwilderde of dakloze huis- en boerderijdieren, kwam op haar pad. Ze ving een sterk verwaarloosde zieke hond Woody op, en restaurant De Coninck van Poolen hield een crowdfunding voor de dierenartskosten. “Woody leefde helaas maar drie weken. We hadden veel geld over en stopten het in een stichting. In een mum van tijd zwaaiden we de scepter over een grote opvang met sinds kort een door Stichting Dierenlot gesponsorde dierenambulance en een dierenbakfiets. De meeste dieren blijven bij ons tot hun dood, maar tegenwoordig kun je ze ook adopteren. En Stichting Legkip heeft honderd kippen ondergebracht. We vangen ze tijdelijk op, en dat is nu al bijna een jaar.”
Big Brother
24/7 kun je het wel en wee van de dieren, het gezin, de vrijwilligers en dierenartsen via livestreams volgen. “Het is net Big Brother. In het begin was het zeker wennen, maar ondertussen houden we geen rekening meer met die camera's. En je kunt je gratis abonneren op ons YouTube-kanaal; zo zie je ook onze avonturen op de dierenambulance. Soms best spannend!”
Oude leven
Terug naar haar oude leven? Ze denkt er geen seconde aan. Ondanks dat het soms een struggle is om al die bekken te vullen. “We hopen op meer donaties. Ik ben blij dat ik destijds deze stap heb genomen. Nu hoor ik qua inkomen bij de meerderheid van de bevolking en ik voel me daar prettig bij.”
www.stichtingtexel.nl
www.redeenlegkip.nl
YouTube: @Woodysveiligehaven